Krytycy literaccy wypowiadając się na temat twórczości Williama Whartona i Stephena Kinga używają najczęściej słów: "pisarzyna", "czytadła" etc. Jednak tylu fantastycznych ekranizacji ich książek pozazdrościłby im niejeden "prawdziwy" pisarz. Lubię Whartona i Kinga i nie wstydzę się tego, oczywiście, napisali parę gniotów, ale wpadki każdemu się zdarzają. A teraz o filmie. Wersja Parkera podobała mi się (mogę być subiektywny, bo uwielbiam jego "The Wall", "Bugsy Malone" i The Commitments"), mimo że, nie spełniła moich oczekiwań (inaczej to sobie wyobrażałem), jednak interpretacja Parkera wydaje mi się ciekawa. W filmach tego reżysera muzyka jest bardzo ważnym elementem, dlatego też dziwię się, że nikt z forumowiczów nie wspomniał o kapitalnej ścieżce dźwiękowej Petera Gabriela, a jest o czym wspomnieć. Aktorsko - bez zarzutu, role Modine'a i Cage'a są przekonujące i pozostają w pamięci długo po projekcji, jednak czegoś w tym filmie brakuje, skoro dałem mu 8/10. Czego? Nie wiem, atmosfery książki?